Кожны чалавек абавязаны цікавіцца паходжаннем сваяго Прозьвішча і свайго Роду.
Таму што, не ведаючы свайго Роду і сваіх продкаў, чалавек не ведае і таго прызначэння Бога, якое дадзена яго Роду. Менавіта Роду, а не камусьці асобнаму - бо ўсе мы толькі часовыя тут, а вось Род ідзе з няўяўнай старажытнасці, і кожны новы прадстаўнік Рода - чарговы яго парастак, яго новая плоць і кроў, яго новы «аватар». Адкрываючы для сябе нешта новае пра сваіх продкаў - мы гэтым адкрываем новае ў спазнаньні саміх сябе.
Таму што, не ведаючы свайго Роду і сваіх продкаў, чалавек не ведае і таго прызначэння Бога, якое дадзена яго Роду. Менавіта Роду, а не камусьці асобнаму - бо ўсе мы толькі часовыя тут, а вось Род ідзе з няўяўнай старажытнасці, і кожны новы прадстаўнік Рода - чарговы яго парастак, яго новая плоць і кроў, яго новы «аватар». Адкрываючы для сябе нешта новае пра сваіх продкаў - мы гэтым адкрываем новае ў спазнаньні саміх сябе.
Нашы прозьвішча - гэта артэфакты, якія для амаль усіх сучасных беларусаў з'яўляюцца адзіным, што ў іх захавалася ад тых продкаў, што жылі стагоддзя таму. Аднымi з крыніц прозьвішчаў з'яўляліся мянушкі па прафесіі - як, напрыклад, прозьвішча Францішака Скарыны, продак, якога быў гарбарным майстрам у Полацку.
Першы ўсеагульны перапіс насельніцтва на тэрыторыі цяперашняй Беларусі бы праведзены, згодна з пастановай Віленскага сойма, у 1507 годзе. Пад прозьвішчамі тады разумелася не нешта, якое перадаецца па спадчыне; а ў шляхты, мяшчан і гараджан - вытворнае ад імя бацькі. У простага люду мянушка.
Пры стварэнні Саюзнай Дзяржавы з Польшчай - Рэчы Паспалітай у 1569 годзе гэтыя «прозьвiшча-імя па бацьку» (як у перапісе войска ВКЛ і іншых актах XVI стагоддзя) былі, нарэшце зафіксаваныя.
Першы ўсеагульны перапіс насельніцтва на тэрыторыі цяперашняй Беларусі бы праведзены, згодна з пастановай Віленскага сойма, у 1507 годзе. Пад прозьвішчамі тады разумелася не нешта, якое перадаецца па спадчыне; а ў шляхты, мяшчан і гараджан - вытворнае ад імя бацькі. У простага люду мянушка.
Пры стварэнні Саюзнай Дзяржавы з Польшчай - Рэчы Паспалітай у 1569 годзе гэтыя «прозьвiшча-імя па бацьку» (як у перапісе войска ВКЛ і іншых актах XVI стагоддзя) былі, нарэшце зафіксаваныя.